senioren/mindervaliden

ik ben zelf 55 jaar en mis al 7 jaar 1 been. dadelijk na de amputatie besloot ik niet achter de geraniums te gaan zitten. ik besloot een busreisje naar berlijn te nemen alleen. het was geweldig, bijna iedereen wil helpen, dat smaakte naar meer. daarna volgde een hostel in istanboel, samen met mijn zoon. ik hoefde nooit uit mijn rolstoel te komen ik werd voortdurend de stoepen.ik afgetilde en opgedragen. in de moskeeen stonden aparte rolstoelen en voortdurend werd ik geholpen. een aanrader. in de hotels aan de kust waren speciaal aangepaste kamersw voor mij besachikbaar. via een italiaans prikbord werd mij napels afgeraden en rome aangeraden. deze stad is door bedevaartgangers en het vaticaan goed aangepast voor minder validen. verder ben ik in mexico geweest in de omgeving van cancun. ook daar wseer alle hulp,ook in het openbaar vervoer. de baltische landen en polen heb ik samen met mijn man bezocht. op de campings waren meestal aangepaste douchecabines. vaak hoefden wij de tent niet op te zaetten en kregen een kamer in een evenementenhal o.i.d. het reizen per vliegtuig is een feestje. ik meld mij aan als rolstoeler en wordt dan naar de gates begeleid en krijg een extra ruime zitplaats in het vliegtuig. M ijnj dochter reist heel veel en kijkt daarbij ook naar de plaatselijke situatie voor rolstoelers. zij woont nu in de omgeving van montevideo uruquay, en ook in montevideo zijn de bussen aangepast voor rolstoelen. bovendien merkte ik ook daqt in bijna alle steden de taxi's een laag tarief hanteerden voor gehandicapten. en backpacken met de rolstoel is ideaal, die lussen van de rugzak passen fantastisch over de handvaten van de rolstoel, open de rits van je rolstoelkussen en je kan boven op je geld en papieren zitten. ga er op uit het is fantastisch

elly v. santen

ingridwouterson